19. juuli 2013
Palverännak Brasiiliasse.
„Uuel ilusal ajal enam imesid ei sünni – mis varem oli tavatus, on nüüd tava. Me kõik – puusepad ja turundusjuhid, raamatupidajad ja laevameistrid – lihtsalt aga olemme kõik selgeltnägijad ja kanaldajad. Ja nii ongi!“ naerab Teresa (43) oma tütarlapselikku sooja julgustavat lopsakat naeru. „Inimesed usuvad ja usaldavad õnneks sisetunnet üha rohkem ning kogevad, et ma-teadsin-tunne on tõene – me teamegi ette ning saame Algallikaga suheldes minevikumustritele restardi teha, et mitte lontiskõrvul karmale alistuda, vaid tulevik ümber teha. Õnnelikuks, ikka õnnelikuks!“
Miski pole juhuslik
Mitte miski ei juhtu niisama ega kogemata. Inimesed ei kohtu selleks, et ajakirjadele lugusid kirjutada – nad kõnnitatakse kõigevägevama vääramatust käest juhituna omavahel kokku – ja ühise teekonna lisatulemusena sünnivad ka kirjatööd, et julgustav sõnum saaks võimalikult paljudega jagatud.
Üks näide. Sänna kultuurimõisa perenaine Kadi Noor kutsus siinkirjutaja mõisa – pideva ühistöö jaoks oli meie ruumiline kaugus küll kangesti suur, ent kohtumistel selgus – tõesti omad. Ja kujunes sõprus. Indigo Tom andis vägavarakevadel Hopneri majas kontserdi, kus Joonas Saks pidas kõne sellest, miks 21.12.12 maailmalõpp ära jäi ja mis nüüd saab. Tänu lummavale etteastele tutvusime. Ning see karismaatiline rekreatsiooniterapeut kutsus Turu lähistel Naantalis tegutseva meediumi Ülar Lindepuu Sänna kultuurimõisa üle mitmeteistkümne aasta Eestisse oma töötuba täitma. Jälle see kaugus… Ent Omad jõuavad igal juhul üksteiseni. Ülar tuli ise Saara juurde – nagu ütles tema reisijuht Teresa Mängel – purpur-violetse laavana purskav energiajõgi kutsus. Nüüd on Meister Lindepuul 27 ja 28 dal juulil Holistilise Teraapia Instituudis infokoolitused. Tohutu huvi tingib neid Eesti-sööste veel ja veel tegema. Ent nii – ja mitte pelgalt lookirjutamiseks – me Teresaga kohtusimegi.
„Meie Ülariga tutvusime Turu eestlaste kokkutulekul. Kui tema on elupõline puusepp, siis mina olen Paide-Peipsi-juurtega seikleja. Ja pidin just Soome-perioodil – mis täpselt täna lõpeb! – saama valmis selleks, et jõuda oma Õpetajani,“ arutleb Teresa. „Tänu sellele, et kasvasin üles maal Kallaste lähistel, tean, et selles elus mina talupidajaks ja paikseks ei jää,. Tõsi jah, taevasest kataloogist tellimuste saatja ei tunne sõna EI, nii et igasuguste manifesteeringute sõnastamisega tuleb olla ülimalt täpne ja ettevaatlik. Vale tellimus toob kohale praak kauba.
Armsamad, kes on seni reisinud liinil Ameerika -Egiptus-India, said senise võimsaima äratuse Brasiilias Abadianias veedetud nädalatel ning edasine plaan on minna Tiibetisse-Kambodžasse uue energialaksu järgi. Helmet sõnastab sellise elukorralduse nii: “Paljud inimesed on oma eludega teelahkmel – vanaviisi enam ei saa ega jaksa ega taha – ning ütlevad: peaks, võiks… Peab ja võibki – ja tulebki ära teha.
Avaneja pildirida
Teresa tõdeb, et kuna nad on kahekesi, pole vibratsiooni tõusuga kaasnevad vapustused ja arenguhüpped tema jaoks liiga hirmutavad olnud. Ta on hea roadmasteri juhitud indiaanirännakul siinsamas Tallinna-lähistel vestelnud päevi ja tunde Algallikal kohatud iseenese ürgalgega, mediteerides palvetanud, et hüpe ja avanemine poleks liiga järsk ning kolmanda silma avanemine kuplit väga kõikuma ei lööks.
Tänu sellele on võimalik oma aega ja ruumi tasakaalukalt ära kasutada.
Vaatleme Teresaga prooviks – ma küll ei eksamineeri teda, aga uudishimu on ikka, kuidas tema seda teeb ja näeb! – noormeest, kes pikkade töökate-pühendunud perioodide järel ikka ja jälle auku kukub, jooma hakkab ja kõik tubli-olemise-aegade jooksul ehitatu-loodu ära lammutab ja lagastab. Teresa silmitseb paari tema fotot – ja Näeb: „See poiss on nagu mudamaimu. Selles mõttes, et mida iganes ta ehitab – ta müürib iseennast ehitatusse, nagu müüriti Karksi lossi seinasse noor rase naine, kes tõstis viimsest õhuavast välja juba seina sees olles sünnitatud lapsukese Maimu, kelle isa kasvatas koopas üles. See, et õhuava on veel jäänud, on iseenesest väga hea pilt. Ent paraku on poiss külalisi täis. Temas, loomult heas ja sooja südamega hingekeses, elab kutsumata külalisi. Iseenesest pole ükski neist kuigi suur – ka viinakurat pole kuigi suur deemon, kõigest pisike piru, lühikese saba ja sarvemüksudega tšortik – ent kamba peale kokku suudavad nad peremehe peldikusse kinni panna. Ja kambakesi laiates on nad võimelised ust kogu aeg irvakil hoidma – mistõttu külalisi võib seni juurde imbuda, kuni peremees vangistatakse keldrisse ja ta läheb peast puhta segi.
Põhjus on lihtne – taevase kapriisina on lapsuke liiga vara valge inimesena sündinud. Ta pidanuks saabuma Aafrika looduslapsena ja olnuks oma elemendis – aga siin see õrnake afro-mind nüüd rapsib ja rabeleb. Kahtlemata saab teda aidata. Aga mille nimel ja mis hinnaga? Absoluutselt kõiki saab aidata – ent niimoodi, et abistaja enese elu ei jääks elamata ja areng ei peatuks. Külalised teevad sellised rahvarohked afro-mindid ülbeks ja tujukaks – nad leiavad, et maailm peabki nendekeste tujude ja tõbede, soovide ja tasakaalutuse ümber tiirlema. Toetaja, kes selliste nahaalsete tšortikute taktikepi all oma elu elamata jätab, pälvib paratamatult karistuse. Jumala antud anne on ülesanne – ja kes seda ei täida, saab valusasti vitsa.“
Teresa enese usk ja veendumus, et eranditult kõik siin planeedil on võimalik, süvenes ja kinnistus palverännakul Abadianiasse. See on mõne tuhande elanikuga linnake Brasiilias Goia osariigis, kus juba 50 aastat on inimesi ravinud ja palverändurite meka rajanud John of God.
Palverännak Abadianiasse
„Oleks kena, kui inimesed jagaksid rohkem oma kogemusi ja teadmisi – isegi kui nad on tuhande kompleksija eelarvamustega eestlased,“ muigab Teresa. „Brasiilia džungli südamesse varjunud väike -linnakeses on tegelikult juba loendamatud eestlased palverännakul ja tervenemas käinud, aga ei räägi – ja annavad sellega sissetuleku ja rohelise tee aferistidele, kes vahendavad seda, mida vahendada ei saa, kasutades ära abivajaja viimnseid hingetõmbeid ja elujanu.
Vaadake palun www.abadianiaportal.com – saate sinna vaid lennupileti hinnaga täiesti ise rännata. Pole vaja maksta kellelegi, kes väidab, et sinna ei pääse ilma reisijuhita, et bussid seal ei käi, et ööbimist ise ei leia jne. Jama puha. Bussid käivad, öömaja leiab – ja süüa ka – sest Joao Texeira de Faria on pühendanud oma elu kõigi abivajajate järje peale juhatamisele. Suur Meister ravib kõiki tasuta ning lisaks tervenemisele sisendab inimkonnasse usku, et Jumal on tõepoolest kõiges ja kõigis ning kõik on võimalik. Tuhanded abivajaja liiguvad lihtsa lahendusega territooriumil ilma viperusteta. Ka kõige raskemas seisus inimesel on naeratus huulel ja rahu südames. Kõikvõimsa looja enda käsi kaitseb ja juhendab neid inimesi. Seal puudub täielikult arstiabi, sest seda pole vaja ka siis kui väikeses ruumis ja 40 graadises kuumuses inimesed koos seisavad. Maailm muutub taas.
Meedium ise oli vaesest perest pärit poisike, kes tahtis kalpüügiga peret toita ja valmistus tavaliseks eluks – ent kohtus poisikesena Neitsi Maarjaga, kes ütles talle, et Jumal on saatnud ta inimesi ravima – nüüd on mehe nimeks Joao De Deus ehk John of God. Ta läheb kööginoaga, tuimestuseta, täpselt ja valutult inimesi opereerides transsi, temasse siseneb püha Inacio de Loyola vaim – ja järgmiseks päevaks on operatsioonihaavake kinni kasvanud ilma igasuguse põletiku või paranemisperioodita ja lühiksese ajaga jääb järel vaid väike suht silmapaistmatu armike. Isegi Youtube’is leiduvatest videotest on selgelt ja müstiliselt näha, kuidas inimesed seisavad arvuka publiku ees nende operatsioonide ajal püsti ning nii ravija kui ravitav on Ära – sõna otseses mõttes Jumala juures – kusjuures see suur meedium kinnitab, et hiljem ei suuda isegi neid tuhandeid videoid vaadata, sest ta ei talu verd.“
Abadiania püha keskus pisikeses asulas Kesk-Brasiilias on üks maailma kuulsamaid pühapaiku. Sinna koguneb inimesi kogu maailmast, nad panevad selga valged riided ja lähevad meediumi vastuvõtule,
Vastuvõtt algab varahommikul kui pisikesele külatänavale ilmub korraga sadu ja sadu inimesi valgetes riietes. See on kui inglite kokkutuleke ja viibides selles valges, sujuvalt looklevas inimmassis , on tunne rahulik ja õnnis, püha ja aukartust äratav. Tullakse, sest meditsiin on neile selja keeranud, või on nad eluisu kaotanud. Tullakse lähedaste eest paluma, energiat saama ja oma erinevatele soovidele lihtsalt õnnistust paluma.
Kes seal käinud, selle elu ei ole enam iial endine – nad on täis armastust ligimese vastu. Seal kaovad pinged, masendus, viha ja lootusetus, need asendatakse optimismiga, eluenergiaga ja helge tulevikuvaatega. Inimesed saavad abi kõigele, mida paluvad. Paljud lahkuvad sealt ilma sinna tulles toeks olnud karkude ja ratastoolideta, teised jällegi sünniksid justkui uuesti… Võin öelda, et minu maailmapilt on sootuks muutunud, elu põhilised väärtused said ümber hinnatud ja kogutud energiad lubavad mul tunda ennast 20 aastat nooremana.
Arvetsades, mis toimub meil Eestis, võiks sellise energiakeskuse külastamise lausa kohustuslikuks teha.“ Inimestele näidatakse, mis on elu, kuidas jumal, seda ette kujutas kui loometööga tegeles. See on rahu ja harmoonia maailm, kus valitseb armastus.
Teresa tegi Joao De Deuse juures läbi spirituaalse operatsiooni/tervenemise. Lisaks uskumatult võimsale maagile mõjus nii talle kui Helmetile otse loomulikult see kontinent ise. Naine kirjeldab, kuidas tundis end mägikristalle tulvil ruumis otsekui oleks elektrikapis. Elupilt jooksis silmade eest läbi aj oleks justukui ümberkorraldusi teinud. Puutumatu džungliloodus aga võtab hinge kinni ja silma märjaks – osa Emakesest Maast on siiski veel süütu. Näha loodust mis ei ole kunagi saanud tunda inimese laasatavt tööd, ei grammigi mürgist õhku…. puulehed läigivad ja laulavad. Maailmapilt muutub taas puhtamaks.
„Lummavaim vaatepilt on Amazonase lapsed, kes õpivad enne ujuma kui käima, mängivad vees ja elavad paatides ning kõik on nii puhas – ja Puhas. Pseudokultuurist ja libaharidusest rikkumata. Tarbimise ja saastamiseta,“ kirjeldab Teresa. „Kõik me, kes sisetunde ajel sellistele palverännakutele kulgeme, oleme minu meelest lausa kohustatud kogetut jagama – juba sõnum ise paljundab head ja puhastavat energiat ning samas aitab teele neid, kes seni veel heietavad võiks-ja-peaks. Maailm on meile avatud ja üllatusi ning kogemusi täis. Telli ja sa saad, palu ja sulle antakse…. on kaks lauset mille najale tasuks toetuda.
Mu enese juurde on pärast Brasiiliat hakanud abivajajad saabuma. Ma pole veel otsustanud, kas tahan ravijaks saada – nii palju on endal veel õppida ja kogeda ning rahvusvaheline ärikett, millega tegeleda, käivitada… Ent selge ja isegi lõbustav on üks: tervendamisele saabujad räägivad mulle… minu enese probleemidest. Ilmselt toimib seesugune peegliefekt kõigi ravitsejate puhul. Tulijad näitavad teejuhile teda ennast ning probleemid lahendatakse ühiselt. See on vajalikk kogemuste saavutamiseks.
Sellepärast me vääramatu jõuna Omade juurdegi jõuame – ühisväljas kätkev sõnum ja vägi mitmekordistub selles üksteise-leidmises. Ma tean, et mu elu parim pool algab nüüd. Minevikku saab ümber teha, tulevikku tuleb külastada ning inimesi saab mitmekihiliselt, kolme armastava silmaga Näha ja aidata.“ Brasiilia ruulibJ